Πρόσφυγας είναι αυτός που δεν είχε άλλη επιλογή παρά να φύγει από την πατρίδα του. Ο όρος πρόσφυγας αναφέρεται σε άτομο το οποίο βρίσκεται εκτός της χώρας καταγωγής του και έχει «δικαιολογημένο φόβο δίωξης εξαιτίας της φυλής, της θρησκείας, της εθνικότητας, της συμμετοχής του σε συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα ή των πολιτικών του πεποιθήσεων» (ορισμός της Σύμβασης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων) και γι’ αυτό το λόγο δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να επιστρέψει στη χώρα του.
Στην Ελλάδα, οι αιτούντες άσυλο και οι παράτυποι πρόσφυγες αντιμετωπίζονται ως εγκληματίες και τίθενται αυτομάτως υπό κράτηση, χωρίς να εξετάζεται αν αυτό το μέτρο είναι αναγκαίο. Η κράτηση αιτούντων άσυλο και μεταναστών βάσει του παράτυπου καθεστώτος τους θα έπρεπε πάντα να αποτελεί έσχατο μέτρο και όχι αυτονόητο γεγονός. Πολλοί από αυτούς, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών, αναγκάζονται να ζουν στον δρόμο χωρίς αρωγή. Η Διεθνής Αμνηστία ζητά να διασφαλιστεί η αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα των ανθρώπων σε κίνηση.
Καθημερινά, άνθρωποι αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, την κοινότητά τους . Κάποιοι φεύγουν από φόβο για τη ζωή τους ή τη ζωή των οικείων τους. Άλλοι φεύγουν επειδή τους εξανάγκασαν η κοινωνική ή η οικονομική τους κατάσταση. Ένα από τα πιο σημαντικά δικαιώματα που είναι κοινό σε όλους τους πρόσφυγες, τους αιτούντες άσυλο, τους μετανάστες και σε αυτούς που εκτοπίζονται στο εσωτερικό της χώρας τους είναι το δικαίωμα στην ελευθερία από διακρίσεις και σε μια αξιοπρεπή ζωή.
Στη σύγχρονη κοινωνία οι προσφυγές μέρα με τη μέρα αυξάνονται με ραγδαίο ρυθμό. Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των μεταναστών εντοπίζεται στα νησιά που συνορεύουν με την Τουρκία αλλά και σε χερσαίες πόλεις όπως η Αθήνα.
Το αποτέλεσμα είναι, ότι οι μετανάστες γίνονται πολυπληθέστεροι και η Ελληνική κυβέρνηση να μην ξέει πώς να τους μεταχειριστεί.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΑΛΙΚΙΔΗΣ Γ΄4
ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκαν περίπου 1.500.000 πρόσφυγες, εξαιτίας της Μικρασιατικής εκστρατείας. Οι 400.000 περίπου προέρχονταν από το μικρασιατικό Πόντο, οι 250.000 από την Ανατολική Θράκη και οι υπόλοιποι από τη Δυτική Μικρά Ασία και την Καππαδοκία. Περίπου 70.000 πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στη Σοβιετική Ένωση, στις ήδη υπάρχουσες ελληνικές κοινότητες.
Ιδιαίτερα τα πρώτα χρόνια της άφιξής τους, οι Μικρασιάτες πρόσφυγες, παρουσίασαν μεγάλη κινητικότητα στις μετακινήσεις τους, περιφερόμενοι σε αναζήτηση μόνιμης εγκατάστασης από τις αστικές προς τις αγροτικές περιοχές, παρά τις επιδιώξεις των διαδοχικών κυβερνήσεων, για αύξηση της αγροτικής παραγωγής. Η ίδια η ΕΑΠ φρόντισε ώστε οι αστοί στην πλειοψηφία τους πρόσφυγες που προέρχονταν από τον ίδιο οικισμό ή ευρύτερη περιοχή να εγκαθίστανται μαζί στο ελληνικό έδαφος, ως μικροϊδιοκτήτες και συνεπώς αρνητές του κομμουνιστικού κινδύνου, έτσι όπως τον έβλεπε ο παρεμβατισμός της Κοινωνίας των Εθνών στο έργο της ΕΑΠ και της Εθνικής Τράπεζας Ελλάδος.
Η προσωρινή στέγαση Μικρασιατών προσφύγων έγινε καταρχήν σε γήπεδα, θέατρα, αυλές εκκλησιών, δημόσια κτήρια, σε παράγκες, σε σκηνές, σε χαμόσπιτα και σε καλύβες που βρίσκονταν σε εγκαταλελειμμένα χωριά, σε οικισμούς αμιγώς προσφυγικούς. Οι συνθήκες διαβίωσης ήταν άθλιες. Δεν υπήρχαν έργα υποδοχής, ούτε δίκτυα ύδρευσης, ηλεκτροφωτισμού και αποχέτευσης, ενώ μεταδίδονταν εύκολα επιδημικές ασθένειες, όπως ο εξανθηματικός τύφος, η γρίπη, η ελονοσία, η φυματίωση και η ευλογιά, παρούσες ήδη στην Ελλάδα και πριν την άφιξη των προσφύγων.
Με αφετηρία την επομένη της αναγκαστικής μετανάστευσης, οι πρόσφυγες διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στη συνδιαμόρφωση του σύγχρονου ελληνισμού. Όσον αφορά στην ελληνική οικονομία, το όφελος υπήρξε σημαντικό. Οι πρόσφυγες, χωρίς να εκμεταλλευθούν εντέλει προς ίδιον όφελος το εργατικό δυναμικό τους – εκτός εξαιρέσεων – έβγαλαν την ελληνική οικονομία από τον λήθαργό της και την ώθησαν σε κρίσιμες αναδιαρθρώσεις.
Συνοψίζοντας μπορούμε να πούμε ότι το Ελληνικό Κράτος, εξαιτίας της Μικρασιατικής εκστρατείας είναι εξαντλημένο οικονομικά και είναι υποχρεωμένο να θρέψει, να στεγάσει, να περιθάλψει, να τονώσει ηθικά και να εντάξει κοινωνικά 1.500.000 Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Ξένια Δεληλάμπου Γ' Τάξη
ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΟΥ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Από τότε που οι άνθρωποι άρχισαν να ξυπνούν και να διεκδικούν, ξεκίνησαν οι αδικίες, οι ατιμάσεις και εντέλει οι πόλεμοι. Κάθε πόλεμος επιφέρει καταστροφές. Από οικισμούς και κτίρια, μέχρι τον θάνατο εκατομμυρίων ανθρώπων, είτε γιατί πολέμησαν υπερασπιζόμενοι το δίκιο και τα δικαιώματά του, είτε γιατί ανήκουν στο λαό τον οποίο θέλουν να αφανίσουν οι μεγάλες δυνάμεις.
Πολλοί άνθρωποι, όταν ξεσπάει ένας πόλεμος, προκειμένου να σωθούν, καταφεύγουν πρόσφυγες σε ξένα κράτη. Πολλές φορές, γίνονται πρόσφυγες ακόμα και μέσα την ίδια τους τη χώρα, όπως στην Κύπρο. Το φαινόμενο των προσφύγων ξεκινάει χιλιάδες χρόνια πριν. Οι διωγμοί των Χριστιανών και ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Μικράς Ασίας είναι δύο από τα σημαντικότερα παραδείγματα.
Στις μέρες μας, εξαιτίας των πολέμων στη Μέση Ανατολή, αμέτρητοι άνθρωποι φεύγουν από την πατρίδα τους και ταξιδεύουν για μέρες προς τα βόρεια. Φτάνουν και περνούν και μέσα από τη χώρα μας και με τη βοήθειά μας, συνεχίζουν το ταξίδι τους με τελικό προορισμό τις χώρες της βόρειας Ευρώπης, όπως η Γερμανία και η Σουηδία.
Το τραγικό μέρος της ιστορίας, είναι οι αδικοχαμένοι ταξιδιώτες. Δεκάδες άνθρωποι, πολλές φορές και μικρά παιδιά, πεθαίνουν στη διαδρομή, ο΄ταν τα καράβια που τους μεταφέρουν μέσα από τη Μεσόγειο Θάλασσα, αναποδογυρίζουν.
Μερικές χώρες, στρέφουν την πλάτη τους σε αυτούς τους ανθρώπους. Σκέφτονται να κατασκευάσουν φράχτες για να εμποδίσουν τα κύματα των προσφύγων να χαλάσουν την ηρεμία των κρατών τους. Η κάθε χώρα προσπαθεί να φορτώσει το «πρόβλημα» στην άλλη.
Αντίθετα, στη χώρα μας, οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν όπως μπορούν. Προσφέρουν τρόφιμα, απαραίτητα υλικά αγαθά, αλλά ακόμη και χρήματα για την ενίσχυση των κέντρων στέγασης και περίθαλψης των προσφύγων στην Αθήνα.
Αυτή η κατάσταση, μπορεί να κρατήσει μία εβδομάδα, ένα μήνα ή ακόμη περισσότερο. Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι να ευαισθητοποιηθούν όσο το δυνατόν πιο πολλοί Ευρωπαίοι και να δεχτούν αυτούς τους ανθρώπους σαν αδέρφια, βοηθώντας τους να σταθούν στα πόδια τους.
Κοκονόζη Δήμητρα Γ2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου